دیوار lsf : دیوارهای داخلی به عنوان یکی از اجزای اصلی ساخت یک بنا، جداره ای عمودی میان سقف و کف هر طبقه می باشند که یک مکان را به دو بخش تقسیم می کنند . در همین رابطه گاهی این دیوارها غیر حامل بوده، بدین معنی که تنها وظیفه تقسیم بندی فضای در دسترس را بر عهده داشته و گاهی هم حامل بوده بدین معنی که بار بخشی از مصالح روی آن‌ها قرار دارد و در صورت تخریب آن احتمال فروریختن بخش های کناری و حتی سقف نیز وجود دارد .

با گذر از این توضیحات، زمانی که در خصوص یک ساختمان پیش ساخته LSF صحبت می کنیم، این اسکلت فلزی ابنیه مذکور است که بیشتر نظرمان را جلب کرده و معیاری برای شناسایی و سنجش نوع و کیفیت بنا می باشد ؛ چرا که با برپایی این اسکلت دیوارها با کمک فوم یا سایر مصالح رایج پر شده و در عین سهولت برپایی برای متخصصصین امر، زمان و هزینه زیادی نیز در بر ندارد .
این در حالیست که در سازه های سنتی ساز بالا آمدن هر دیوار زمان‌بر بوده و حتی با کمک آجرهای بتنی سبک نظیر هبلکس نیز ساخت این بخش از خانه ها با حواشی زیادی همراه است .
با نظر به این توضیحات اینک قصد بررسی دیوار lsf را داریم ! در ادامه به بررسی این سوالات خواهیم پرداخت که چند نوع دیوار lsf داریم؟ آیا امکان استفاده از این جداره ها در سازه های سنتی ساز می باشد یا خیر و همچنین شرایط برپایی و بازدهی حداکثری این دیوارها چگونه است؟ برای یافتن پاسخ این سوالات با ما همراه باشید.

انواع دیوارهای پیش ساخته

دیوارهای پیش ساخته به طور کلی در دو دسته اصلی جای می گیرند، دیوارهای ساخته شده در کارگاه (سایت عمرانی یا محل احداث ساختمان) و دیوارهای ساخته شده در کارخانه (خط تولید صنعتی).
درهمین رابطه دیوارهای ساخته شده در کارگاه که به «ساخت درجا»، " Stick Built" یا " On-Site" نیز معروف هستند، همانطور که از اسمشان برمی‌آید جداره هایی می باشند که با اختطاط مصالح ، چینش یا تزریق آن ها بین چارچوب های LSF به وجود می آیند . در همین رابطه پس از اینکه رانرهای بالا و پایین دیوار در جای خود ثابت شده و سپس استادهای عمودی به طور تراز و شاقول شده میان آن ها قرار گرفتند، اسکلت این دیوار آماده پذیرش مصالح مورد نیاز می باشد .
نوع بعدی این دیواره ها نمونه های " Tilt-up" ، " Off-Site " یا « پنلایز » می باشد، جداره هایی که در محیطی صنعتی ساخته شده، به محل مورد نظر انتقال یافته و طبق شماره ای که هرکدام دارند با مونتاژ روی اسکلت یا دیواره های کناری ساختار یک بنا را تشکیل می دهند . ساخت و برپایی این سازه ها را می توان به نوعی به خانه سازی های لگویی تشبیه کرد، جایی که با کنار هم قرار دادن چند قطعه یک حجم برزرگ بوجود می آید . در همین ارتباط سازندگان خانه های پیش ساخته نیز با مونتاژ این محصولات روی یکدیگر فضای مورد نظر را به وجود می آورند .

استفاده از کدام حالت فوق در یک سازه سنتی پیشنهاد می شود ؟

به طور کلی ترجیح سازندگان و دست اندرکاران تولید سازه lsf استفاده از دیوار lsf « پنلایز » به جای « ساخت درجا » می باشد چرا که علاوه بر سهولت ساخت، حمل و نقل ساده و نصب سریع (زمان کم)، می توان محل عبور لوله های آب و گاز، کابل های برق و تلفن، عایق صوت و حرارت و سایر افزونه های مورد نیاز برای برپایی یک دیوار را به صورت یکجا در کارخانه بنا کرد (به دلیل اجرای اتصالاتی که باید داخل سازه انجام گیرند نمی توان پوشش داخلی را در مرحله تولید اعمال کرد ).
این در حالیست که در مواردی که قرار باشد این دیوار بعداً به یک سازه اضافه شده و در طرح های اولیه ساختمانی پیش ساخته موجود نباشد باید از نمونه های ساخت در جا استفاده کرد . لازم به ذکر است که از نمونه "داخل – سایت" نمی توان به عنوان دیوار حامل استفاده نمود، از سویی دیگر با این روش می توان دیواری در بخش هایی از ساختمان که دسترسی به آن ها مشکل است ایجاد نمود .
با عنایت به این توضیحات باید گفت که اگر هدف از ساخت این دیواره ها ایجاد حائلی غیر حامل در سازه سنتی است، دیوار lsf ساخت در محل گزینه بهتری به نظر می رسد .