سازه نیوزلندی : در یادداشت های پیشین خواندیم که سازه‌های پیش ساخته ابنیه‌ای هستند که در محیط صنعتی یک کارخانه ساخته شده و در سایت برپایی آن به یکدیگر متصل می‌شوند و چارچوب خانه مورد نظرمان را به وجود می آورند . این در حالیست که گاهی این سازه‌ها در قالب قطعاتی مدولار (ماژولار) به یکدیگر چسبیده و همانند خانه‌سازی با قطعات لِگو به پیدایش یک ساختمان مستحکم، زیبا و کاربردی منجر می‌شوند .
در همین رابطه گاهی روش‌های جدیدی برای ساخت این ابنیه گسترش می‌یابند که سرو صدای زیادی به پا کرده و بواسطه تغییر محسوسی که در نوع طراحی، افزایش بازدهی، کاهش میزان مصرف مواد یا بهبود سرعت ساخت یا امنیت این ساختمان‌ها به وجود می‌آورند بسیار محبوب می‌شوند ؛ در نتیجه مورد استقبال عموم متخصصین این حوزه قرار گرفته و متعاقب آن بر سر زبا‌ن مشتریان بالقوه ساختمان پیش ساخته  می‌افتند .
سازه نیوزلندی به عنوان یکی از مصادیق توضیحات فوق روشی برای ساخت یک ساختمان پش ساخته است که در ادامه به بررسی آن خواهیم پرداخت .

سازه نیوزلندی


در موارد متعددی دیده شده است که نام استفاده شده برای یک پدیده در کشورمان تنها مختص ایران بوده و برگردان نام غیرفارسی آن نمی باشد . به عنوان مثال مدل موی خاصی به یک کشور نسبت داده می شود بی آنکه این روش اصلاح در کشور مورد نظر رایج باشد، نوعی شیرینی به شهری نسبت داده می شود که در مکان مورد نظر هیچ تاریخچه‌ای از آن در دسترس نیست و هیچگونه سنخیتی نیز میان ماهیت و مواد این محصول با نوع کشاورزی، عادات آشپزی و حتی فرهنگ و سنن شهر مذکور ندارد و یا نوعی آچار با نام منطقه‌ای خوانده می شود که خود مردم آنجا محصول مورد نظر را با اسم دیگری می شناسند .


با گذر از این مثال‌ها که تعدادشان کم هم نیست باید بگوییم که سازه نیوزلندی وجه تسمیه مشخصی نداشته و به طور مشخص ارتباطی با خانه‌هایی که در قرن 19 توسط اجداد انگلیسیشان ساخته می شد ندارد .


در تاریخچه سازه‌های پیش ساخته اقیانوسیه (استرالیا و نیوزلند) آمده است که برای نخستین بار نجاری بریتانیایی به نام « اچ منینگ» خانه‌های چوبی قابل حملی ساخت که مهاجرین می توانستند پس از استقرار در کشور جدید خود آن را برپا داشته و در آن زندگی کنند . همانطور که گفتیم این سازه‌ها که هم اکنون نیز نمونه‌هایی از آن کماکان پابرجا هستند (مثلاً خانه ملاقات دوستان در آدلاید - friends meeting house) چوبی بوده، در نتیجه نمی توانند ارتباطی با سازه‌های فلزی امروزی داشته و نام خود را برای آن‌ها به ارث گذاشته باشد .


با گذر از این توضیحات می توان گفت که به دلیل اینکه اولین دستگاه‌هایی که این سازه‌ها را تولید می کردند از کشور نیوزلند وارد شده بودند، این تولیدات نیز بدین نام معروف شد .

 

سازه‌های نیوزلندی چه ویژگی‌های خاصی دارند ؟


به طور خلاصه می توان گفت که این نوع سازه‌ها به صورت کامپیوتری طراحی شده و نرم‌افزارهای نقشه‌کشی آن ها – یعنی CAD/CAM - حتی جای جزئی‌ترین اتصالات، نحوه و نوع برش، سوراخکاری، پانچ‌ و لیپ‌کات‌ها را با دقت بالایی در اعضای فولادی سرد نورد مشخص می کند .


چنانچه یک قدم به عقب برگردیم، می‌بینیم که در روش‌های دیگر (مثلاً تولید سازه lsf کانادایی) نرم افزارهای استفاده شده تنها ابعاد و ویژگی های قطعات را مشخص کرده و جزئیات نصب را به خود اپراتوران و نیروهای انسانی سپرده است . در نتیجه اینکه در چنین شرایطی به دلیل دخالت دادن سلیقه دست اندرکاران پرپایی این محصول ضریب خطای انسانی افزایش یافته و اتصالات در نقاط بهینه و به طرزی ایده آل روی یکدیگر سوار نمی شوند . طبعاً با مشخص شدن محل دقیق اتصالات در روش نیوزلندی این خطاها به حداقل می‌رسند .

 

مزایای استفاده از سازه‌های نیوزلندی


• از آنجایی که همه محاسبات به صورت کامپیوتری انجام می‌شود قطعه اضافه ای در اسکلت ساختمان استفاده نشده و حتی با کمک ورق‌های کم ضخامت نیز می توان ساختمانی مستحکم تولید کرد که این کارها به کاهش مصرف فولاد و کم شدن بار مرده ساختمان منجر می‌شود .
• چنانچه پی ساختمان مستحکم بوده و پیش از ساخت به آن فکر شده باشد، امکان اضافه کردن طبقه به این نوع سازه وجود دارد .
• به دلیل مشخص بودن جای قطعات، نحوه گونیا شدن یا درگیری آن ها با یکدیگر، سرعت ساخت بالاتر رفته و به فراخور آن نیروی انسانی کم مهارت‌تر نیز از پس مونتاژ آن برخواهند آمد .

 

کلیه حقوق سایت متعلق به شرکت رسیس استاد می باشد -