ویلا (villa) لغتی با ریشه فرانسوی و به معنی خانه ای با دید 360 درجه ای می باشد . این نوع سازه ها در روم باستان و نزد اشراف آن دارای طرفداران بسیاری بوده و اسکان در ویلاهایی که در میان باغ های سرسبز و خرّم احداث شده بودند بسیار رایج بوده است ، با این حال پس از سیطره کلیسا بر اروپا ، اماکن به جای مانده از قدیم به صومعه و عبادتگاه مسیحیان مبدل گشت . پس از این دوران و با فروکش کردن شعله های کلیسای تندرو در قرون وسطی ، ساخت خانه های ویلایی و بازیابی آن ها نیز مجدداً رواج یافت ؛ خانه هایی که طبق تعریفی امروزی در نواحی ییلاقی و برون شهری ، با سقفی شیروانی و ساختاری امروزی ساخته می شوند . با استناد به این تعاریف ، ساخت ساختمان شخصی با دیدی چهار سویه در بیرون یا حتی داخل شهر می تواند تداعی گر معنای یک ویلا باشد ، اما هریک از ما پس از شنیدن نام این سازه به یاد خانه های شمالی کشور می افتیم . اسکان در یک ویلای شخصی به زعم عموم مردم مستلزم داشتن سرمایه زیادی بوده و خرید یک ویلا هزینه ای چند صد میلیونی بر روی دست آن ها خواهد گذاشت . در این باره لازم تذکر است که خود شمال کشور دارای نوسان قیمتی فراوانی در زمین های مسکونی اش می باشد . قرار گیری در مجاورت دریا ، جنگل یا دشت نیز در قیمت نهایی آن تاثیر گذار است . با صرف نظر از عوامل اینچنینی می توان ادعا کرد که استفاده از  ساختمان پیش ساخته به عنوان بنای اصلی ویلا امکان صرفه جویی قابل توجهی را برای علاقه مندان بوجود می آورد . در این شرایط ، علاوه بر صرف هزینه کمتر برای کارگر و جلوگیری از خواب سرمایه بواسطه احداث بسیار سریع از ساختمان پیش ساخته ، محصول مستحکم نهایی قابل جابجایی نیز بوده و امکان نصب آن حتی در مکانی صعب العبور نیز وجود دارد .